Nepalese Badi-kaste: erfelijke prostitutie in Nepal

Weinig sociale systemen zijn zo gebaseerd op klassen als het hindoeïstische kastensysteem. Geboren worden in deze samenleving heeft door de geschiedenis heen geïmpliceerd dat je voorbestemd bent om een bepaalde positie in de samenleving in te nemen en een bepaalde taak uit te voeren. In het geval van de Badi-kaste Nepal is dat werk prostitutie geweest.

Al generaties lang is sekswerker zijn het lot van vrouwen uit de Badi-kaste . Daarom kan men met alle eigendommen van erfelijke prostitutie spreken als men over deze kaste spreekt.

Het woord badi , dat zijn naam geeft aan deze kaste waarin erfelijke prostitutie het verleden en de toekomst markeert van vrouwen die erin geboren zijn, is een woord dat afkomstig is van de Sanskrietterm "vadyabadak", een term die zoiets betekent als "persoon die een rol speelt". muziekinstrument."

Hieruit volgt dat het zeer waarschijnlijk is dat de leden van de badi-kaste in het verleden een soort entertainers waren die zich bezighielden met het entertainen van mensen van hogere kasten.

Armoede en ontheemding waren naar alle waarschijnlijkheid de oorzaak van de verslechtering van de status in de loop van de tijd tot het moment waarop Badini-vrouwen werden geboren, wetende dat hun beroep bij het bereiken van de puberteit niets anders kon zijn dan werken als sekswerker.

Dat wil zeggen: ze zouden doen wat hun moeders en grootmoeders eerder hadden gedaan, zowel in hun eigen dorp als in grenssteden, door en zelfs door gebieden van Kathmandu en India.

De Badi's, die in totaal ongeveer 50.000 mensen tellen, leven in gebieden in het westen van Nepal . Sinds 15 jaar zijn er enkele andere ngo's die proberen een einde te maken aan deze situatie. Dezelfde Nepalese overheid verbiedt de vrouwen van deze sociale groep al tien jaar om zich te prostitueren.

De Nepalese regering deed echter niets om de wet af te dwingen die ze zelf had uitgevaardigd. Het beloofde plan om meisjes en jongens studiebeurzen te verlenen, leden en vooral leden van de kaste betaald werk te bieden en hun toegang tot huisvesting te vergemakkelijken, is niet uitgevoerd, waardoor veel Badini-vrouwen geen andere keuze hadden dan te blijven werken als prostituee in een land dat tot 2005 geen staatsburgerschap had verleend aan leden van hun stam.

Van hun kant dreigden in 2007 veel Badis-activisten naakt door Kathmandu te marcheren om de regering uit te dagen die de aangekondigde maatregelen niet had uitgevoerd. Het resultaat van die dreiging van protest was een nieuwe waterval van beloften die onvervuld blijven.

Uma Devi: strijder voor de badi-kaste

Van alle activisten die proberen de situatie van Badi-prostituees te verbeteren, moet Uma Devi Badi worden genoemd.

Uma Badi, zoals ze in de volksmond wordt genoemd, werd geboren in 1965 in Thapagaun en werkte als prostituee, zoals alle vrouwen van haar kaste, zodra ze de puberteit bereikte. Het feit dat ze trouwde met een man uit een hogere kaste was een bron van schandaal, aangezien de meest traditionele hindoeïstische gedachte meent dat de onaanraakbaren niet kunnen trouwen met mensen uit andere kasten.

Toen Uma 40 werd, deed ze een stap voorwaarts in haar activistische inzet. Ze leidde de organisatie Community Support Group en richtte een opvanghuis op voor 25 meisjes en jongens in Tikapur, in het westen van Nepal. De kinderen van deze opvang hebben toegang tot onderwijs en leren lezen, schrijven en rekenen.

Uma leidde in 2007 ook een 48 dagen durende protestbeweging, de Badi-beweging. Aan het hoofd van die beweging leidde deze activist zo'n 500 activisten die namens hun sociale groep eisten dat de regering aandacht besteedde aan 26 programmatische punten die zouden moeten dienen om de levensomstandigheden van de leden van de kaste te verbeteren. Deze punten omvatten het volgende:

• Einde aan erfelijke prostitutie
• Einde van de onaanraakbaarheid.
• Oprichting van een permanent toevluchtsoord voor een traditioneel nomadische gemeenschap.
• Registratie van geboorten en burgerschap van kinderen op basis van de naam van de moeder.

Geconfronteerd met de onverschilligheid van de Nepalese regering, die niet aan haar eisen leek te willen voldoen, trok Uma een deel van haar kleren uit en hing ze aan de deur van het regeringsgebouw. Dat andere vrouwen haar voorbeeld volgden, zorgde ervoor dat het protest de aandacht trok van diverse buitenlandse media.

Het was de aandacht en het toezicht van de genoemde media die uiteindelijk de Nepalese regering dwongen om op te treden en in september van dat jaar 2007 in te stemmen met een werkvergadering met Uma Devi om het plan van "redding" van de Badi-vrouwen te introduceren waarvan we hebben gesproken.

Om te proberen dit plan te promoten en te krijgen wat zo langzaam beweegt om dit sneller te doen, stelde Devi zich in 2017 kandidaat voor lid van de Nationale Assemblee van de Provincie. Zijn uiteindelijke politieke bedoeling is om de regering te bereiken om de uitvoering van de veranderingen te versnellen. die de regering van zijn land beloofde te promoten in 2007.