Maak kennis met de figuur van Grisélidis Real (1929-2005), Zwitserse schrijfster, schilder en prostituee, en haar strijd als activiste voor de rechten van prostituees.
“Wat onze tegenstanders van beide geslachten ook zeggen, die fundamentalisten van de moraal die een ‘deugd’ verdedigen die hen verstikt, wij regeren zonder enige concurrentie op ons gebied dat mededogen, elegantie en een naar behoren verworven kennis van zowel de ziel als het menselijk lichaam is. .”
De vorige zin, die nogal een beginselverklaring is, werd enkele decennia geleden geschreven door een vrouw die tegelijkertijd schilder, schrijfster, prostituee en vooral een van de grootste activisten in de geschiedenis was ter verdediging van de rechten van prostituees , tegenwoordig sekswerkers genoemd. We hebben het over Grisélidis Réal , een vrouw geboren in Lausanne in 1929 en overleden in mei 2005.
Begraven op de Koningenbegraafplaats van Genève, in de buurt van persoonlijkheden als Jorge Luis Borges of de hervormer Calvino, gebruikte deze activist haar kwaliteit als schrijfster en haar dertig jaar ervaring in de prostitutie om de hypocrisie van de westerse beschaving en haar valse moraal aan de kaak te stellen.
Prostituee en intellectueel
Ze werd geboren in een familie van intellectuelen en woonde als kind in Egypte en Athene. De dood van haar vader, die plaatsvond in laatstgenoemde stad toen ze 9 jaar oud was, bracht haar, samen met haar moeder, terug naar Zwitserland. Het was in zijn geboorteland, in Zürich, waar Grisélidis besloot decoratieve kunsten te gaan studeren. Zijn slechte relatie met zijn moeder zorgde ervoor dat hij wanhopig op zoek ging naar een uitweg uit de beklemmende sfeer thuis. Zo trouwde hij toen hij amper twintig jaar oud was.
Hun huwelijksrelatie was niet bevredigend. Als slachtoffer van misbruik verliet ze haar man. Ze kregen samen een kind en zij zou er nog een krijgen met haar nieuwe partner, maar de Zwitserse autoriteiten namen de voogdij over haar kinderen van haar over, die opgesloten zaten in een opvangcentrum. Omdat hij niet bereid was de voogdij over zijn kinderen te verliezen, haalde hij ze op illegale wijze op uit het bovengenoemde centrum en vluchtte naar Duitsland, waar hij zich in München vestigde. Het was daar, in die Duitse stad, waar Grisélidis zich begon te prostitueren. Hij moest zijn kinderen onderhouden. Het was ook daar, in Duitsland, waar Grisélidis leerde genieten van muziek als jazz, Latijns-Amerikaanse ritmes, flamenco en zigeunermuziek. Het was daar ook waar ze enige tijd in een nomadenkamp woonde, verwelkomd door een hoofd van een zigeunerclan. Die ervaring hielp hem bij het schrijven van zijn roman Zwart is een kleur . Na haar, en door de jaren heen, schreef Grisélidis Reál andere werken. Onder hen kunnen we Carnet de bal d'une courtisaine , Les Sphinx , La Passe imaginaire of Suis-je encore Vivante benadrukken?
Vrij en rebels genoot Grisélidis het gezelschap van verschillende geliefden, experimenteerde met drugs (zoals dat in de tijd paste) en exploiteerde de betekenis van het woord bohemien ten volle. Hij ging zelfs de gevangenis in omdat hij marihuana verkocht in de kazerne die het Noord-Amerikaanse leger na de Tweede Wereldoorlog in Duitsland onderhield.
Toen ze uit Duitsland werd gedeporteerd, besloot ze een stap voorwaarts te zetten en zich in te zetten voor de prostitutiebewegingen die halverwege de jaren zeventig in Lyon en Parijs waren ontstaan. Deze strijd combineerde ze met haar werk als prostituee in een populaire wijk van Genève, de Pâquisbuurt. Onder de klanten bevonden zich werknemers van de meest uiteenlopende nationaliteiten. Arabieren, Turken, Portugezen, Italianen, Fransen, Spanjaarden... Het bed van Grisélidis Réal was zonder twijfel een hymne aan het multiculturalisme en de migratie. Het was precies de sfeer van die buurt die Grisélidis in sommige van zijn geschriften weerspiegelde.
Prostitutie volgens jouw visie
Voor haar was prostitutie ‘een kunst, een humanisme en een wetenschap’, en de verdediging van de rechten van prostituees werd voor haar een morele verplichting. Bewijs van dit gevecht zijn de volgende acties die haar heeft ondernomen:
- Ze was een van de leiders van de opstand van de 500 sekswerkers die in 1975 in de Parijse wijk Montparnasse de Saint-Bernardkapel bezetten.
- Hij gaf conferenties en speelde in allerlei soorten evenementen in steden zo divers als Amsterdam, Brussel, Frankfurt, New York en Stuttgart.
- Hij richtte het Internationaal Documentatiecentrum over Prostitutie op in Brussel.
- Ze was medeoprichter van Aspasie, de stichting die prostituees helpt.
Op de een of andere manier werd Grisélidis Réal, dankzij al deze acties en haar lange ervaring, zoiets als de woordvoerder van prostituees over de hele wereld. De volgende zin is van haar, waar wij ons volledig achter scharen:
“Alleen geweld en wreedheid die anderen, volwassenen en kinderen, dwingen zichzelf te prostitueren zonder vrijheid of wil, zijn strafbaar; en wij veroordelen dat onrecht met al onze kracht, altijd, overal en altijd. Omdat we niet behoren en nooit zullen behoren tot slaven, noch tot folteraars, noch tot wetten die in strijd zijn met ons, noch tot misbruik van de moraal.
Talloze mensen woonden zijn begrafenis bij. Onder hen bevonden zich intellectuelen, bohémiens, studenten, vakgenoten en uiteraard een flink aantal voormalige opdrachtgevers. Er wordt gezegd dat er op de dag dat ze stierf niemand een prostituee was in Genève. Momenteel draagt een straat in de stad zijn naam.
