Ninón de Lenclos: een korte biografie van de perfecte courtisane

Meer dan 5.000 geliefden gedurende zijn leven. Over deze figuren wordt gesproken als de naam van Ninón de Lenclos , ongetwijfeld een van de beroemdste courtisanes in de geschiedenis, ter sprake komt.

Niemand houdt van deze vrouw om de onweerstaanbare invloed van een courtisane te symboliseren. Gecultiveerd, met een vaardigheid voor brieven, geestig, ze leek een echt boeiende vrouw te zijn. Het is niet verrassend dat ze af en toe "de koningin van de liefde" is genoemd en de Franse koning Lodewijk XIV nam haar als vertrouweling, net zoals koningin Christina van Zweden af en toe deed.

In dit geval is echter opgemerkt dat bij de beslissing om Ninón als vertrouweling te kiezen, een bepaalde lesbische factor van de Zweedse koningin in meer of mindere mate zou kunnen wegen.

Ook niet tevergeefs, en als we willen verklaren in hoeverre het lijkt alsof de courtisane aan wie we dit artikel opdragen aantrekkelijk zou kunnen zijn, vroeg de aartsmachtige en mythische kardinaal Richelieu om de seksuele gunsten van de beroemde courtisane en volgens roddels , hij kwam veel geld betalen om een nacht voor haar door te brengen.

Of hij geslaagd is of niet, valt te betwijfelen, aangezien er wordt gezegd dat Ninón dat geld ontving van de beroemde en gevreesde kardinaal, die ze haatte, maar die op slinkse wijze een andere vrouw stuurde om de nacht met hem door te brengen.

Ninón de Lenclos: luxe prostituee

Of deze geruchten nu waar zijn of niet, de waarheid is dat Ninón de Lenclos in veel lijsten voorkomt als een van de beroemdste prostituees in de geschiedenis. Luxe natuurlijk.

Geboren in 1620, was zij de dochter van Henri de Lenclos, heer van de Douardière. In de steek gelaten door haar vader, probeerde haar moeder een goed huwelijk voor haar te vinden. De taak leek echter bijna onmogelijk voor de moeder van de toekomstige courtisane.

En het is dat, vanaf haar vroegste leeftijd, de hoofdpersoon van onze post zich openbaarde als een meisje met een libertair karakter en een vurige geest. Verslagen in haar eerste bedoelingen, besloot de verlaten vrouw van die kleine provinciale edelman, Henri de Lenclos, haar dochter voor te bereiden op een courtisane, een beroep dat in die tijd als "relatief gerespecteerd" werd beschouwd.

Waaruit bestond het werk van courtisanes in de 17e eeuw ? Fundamenteel, door gezelschap en in veel gevallen intieme gunsten te verlenen aan die heren die in groten getale langs de Europese rechtbanken in het algemeen en de Fransen in het bijzonder reisden. Men mag niet vergeten dat in die tijd, in de 17e eeuw, dat van Frankrijk het belangrijkste hof ter wereld was.

De moeder van Ninón de Lenclos was ook degene die begon te lezen, hoewel niet zozeer in degene waar het meisje uiteindelijk van ging houden (romans over hoofse liefde, poëzie, Latijnse klassiekers...), maar in een andere heel andere, die van religieuze boeken, dat ze niet erg in de smaak vielen bij degenen die een wat laks concept van het morele concept zouden hebben.

Een beschaafde en goed opgeleide courtisane

Ninón de Lenclos, en dit was duidelijk in haar voorbereiding en in haar savoir faire in de meest exclusieve salons, was een belezen vrouw, zeer bereid om elk type gesprek te voeren en te animeren. Sterker nog, toen hij nog maar een tiener was, had hij al filosofen van de statuur van Montaigne gelezen en sprak hij, naast Frans, Spaans en Italiaans.

Al die lezingen en die voorbereiding hebben haar ongetwijfeld doen schitteren in de zalen van het hof, voorbij haar eenvoudige fysieke schoonheid.

Aan het hof aangekomen, werd de jonge vrouw al snel de belangrijkste courtisane. Haar elegantie in behandeling, haar zorgvuldige opvoeding, haar intelligentie... al deze deugden, samen met haar charme, maakten haar tot een zeldzame vogel.

En het is tenslotte dat het moeilijkste als courtisane niet zozeer is om op een bepaald moment gekozen te worden als het gezelschap van een bepaalde heer, maar om later en voor een tijdje in de herinnering van die heer te blijven. En daarin blonk Ninón blijkbaar uit en deed dat bovendien met een noot.

Haar vroegere minnaars bleven haar waarderen nadat de relatie was geëindigd en, wat nog moeilijker lijkt, ze werd gerespecteerd door de vrouwen van haar minnaars. In zekere zin gaf het zelfs een zekere sprankeling aan een echtgenoot om af en toe een bedgenoot te worden van deze uitzonderlijke courtisane.

Zo werd zijn huis aan de Turnelles-straat, in de Parijse Marais, een van de meest prestigieuze "salons" in de Franse hoofdstad. Kunstenaars, schrijvers en natuurlijk politici kwamen er langs.

De vijand van Ninón de Lenclos

Een van de belangrijkste mijlpalen van Ninón de Lenclos is dat ze achtereenvolgens de minnaar was van de markies van Sévigné en zijn zoon. Vanaf deze seconde was het toen ze al meer dan vijftig jaar oud was. Madame de Sévigné, echtgenote en moeder van deze twee geliefden, verklaarde zichzelf tot hun vijand.

De vijandschap van Madame de Sévigné jegens Ninón was een van de uitzonderlijke gevallen waarin de genialiteit van de courtisane er niet toe diende om "de ruwe kantjes" tussen vrouwen glad te strijken. En het is dat het geval van Madame de Sévigné niet gebruikelijk was. Ninon onderhield zelfs vriendschappelijke relaties met meerdere vrouwen. Van mevrouw Scarron, toekomstige Mme. Van Maintenon werd zelfs gezegd dat zij zijn bedpartner was geweest.

Ninon de Lenclos was het perfecte symbool van epicurisme. Hij weigerde te trouwen, bouwde meerdere vriendschappen op en, zoals hij een keer uitlegde, besloot hij in die uitgesproken patriarchale samenleving 'een man te worden', dat wil zeggen moreel te gedragen zoals de mannen van die tijd zich gedroegen.

Als voorloper in veel dingen liet ze een reeks gedachten/aforismen na waarin ze haar mening geeft over de menselijke conditie en de relaties tussen mannen en vrouwen. Die gedachten/aforismen zijn verzameld in de brieven die hij schreef (dat was de tijd van het schrijven van brieven) aan de markies de Sévigné. Onder deze aforismen kunnen we het volgende benadrukken:

• "Degenen die doen alsof ze verliefd zijn, slagen meer dan degenen die dat echt zijn."
• "Wie heeft opgehouden te behagen, verliest het recht om verwijten te maken."
• "De vriendschap tussen twee vrouwen is altijd een samenzwering tegen een derde."
• “Liefde verhongert nooit; vaak van indigestie.

In 1705, net het begin van de achttiende eeuw en toen hij 85 jaar oud was, stierf Ninón in Parijs. De hertog van Saint-Simon zei bij het vernemen van haar dood dat de courtisane "een duidelijk voorbeeld was van de triomf van de ondeugd, wanneer deze met intelligentie wordt geleid en met een beetje deugd wordt verlost." Dat is ongetwijfeld de reden waarom de naam van deze uitzonderlijke vrouw vandaag, vier eeuwen later, verschijnt als een perfect voorbeeld van wat de perfecte courtisane is.